«Η αξία του δρόμου είναι να μην σταματήσεις ποτέ.
Η ρουτίνα της καθημερινότητας σε αιχμαλωτίζει, σε εγκλείει σε κελιά με γκριζοσκότεινη απόχρωση.
Αλλοτριωτική φυλακή.
Κάποιοι χάνονται, βυθίζονται στα έγκατα- θύματα και θύτες των ονείρων τους.
Χωρίς αντίδραση λησμονούν ότι κάποτε διέθεταν. Βρόμικος αέρας, βρόμικο φως.
Εδώ είναι το ταξίδι.
Θέλει ψυχή και πάθος για να κάνεις την ανατροπή- ένα σάλτο στ' αστέρια της περιπέτειας,
να συμπορευτείς με το φαντασιακό των ποιητών και των συγγραφέων.
Είναι η τροχοπέδη της δέσμευσης και αυτών των «δολοφόνων» της ικμάδας:
η ρουτίνα της καθημερινότητας, της αγωνίας του βιοπορισμού.
Είναι η απώλεια της ελευθερίας. Θέλει ψυχή όμως.
Κάποιοι ίσως την ενεργοποιούν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου
Και παίζουν στα «ζάρια» τα πάντα και ξεκινούν το ταξίδι.
Καζαντζάκης Νίκος.
Είθε να πιάσουμε όλοι αυτά τα ζάρια στα χέρια μας κάποτε!
π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου