Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
Για τον αχάριστο......
Στην πρωινή καταδίωξη του χρόνου
εν μέσω χιονιού
βρέθηκα σε μετωπική σύγκρουση
με πουλί "ζητιάνο" του χειμώνα
να "ψάχνει" ένα μερίδιο ζωής
στο χιονισμένο δρόμο της μαύρης πίσσας,
η σύγκρουση στο στήθος σφοδρή,
με το ιλαρό μάτι του,
χαλύβδινο και χιονισμένο,
μιας ψυχής τοσο αδύναμης και συνάμα τόσο παραφρωμένης
με το δυνατό καμπανάκι της στιγμής
να με ταράζει,
πάγωμα της ψυχής μου απο την επιούσια αχαριστία...
Αχμάτοβα...!
Αχμάτοβα
Γύρισες, ω θλίψη
Και τους αδιάφορους κοίταξες.
Πέτρωσες, πέφτοντας από τους ώμους
Ψευτοκλασική εσάρπα.
Ψυχή κακιασμένη- μεθύσι πικρό-
Και να η ψυχή τα σωθικά της ξύνει.
Έτσι στεκόταν κάποτε,
Η Φαίδρα ανήμπορη στο Ρασέλ.
1914
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δ. Β. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
[ Από το βιβλίο : "Άννα Αχμάτοβα, Ρέκβιεμ", Εκδ. Αρμός
